وقتي او همان او بود

يَا خَيْرَ الْمَطْلُوبِين

بعضيا معتقدن که همه آدما بد هستن مگر اينکه خلافش ثابت بشه

بعضيا هم معتقدن همه خوبن مگر اينکه خلافش ثابت بشه

اما نظر من به دسته ي دوم نزديک تره!

چرا؟

آها الان مي گويم

راستش جناب عطار در غزل شماره 418 مي گه:

اي دل اگر عاشقي در پي دلدار باش

و منم در پي دلدار هستم، منتهي من اين دلدار رو تا حالا نديدم و نمي دونم چه شکليه

ممکنه همين آقايي که الان جلوي من نشسته ، دلدار باشه ، کي ميدونه! والا

به نظرم تموم خاک ها و راه ها رو بايس ماچ کرد

چمي دونيم ، شايد دلدار از اون جا رد شده باشه

به هر حال ممکنه که يه روزي يه جايي ، دلدار بياد ، با منو تو همکلام بشه اما نفهميم که او همون او بوده

بيايد با هم خوب باشيم ،وگرنه اگه بعده ها بفهميم که هميني که ما امروز باهاش حرفيديم و تحويلش نگرفتيم همون "او" يا دلدار باشه ها، اون وقته که بدجور ضايع و خجالت زده مي شيما

از ما گفتن بود

آي خانوما!

آي آقايون!

آي ايها الناس!

با هم خوب باشيم

راه دوري نميره به قرآن

اينقدر دنبال گرفتن حال اينو اون نباشيم

يه نمه هم بيايم به هم حال بديم

نيست کس آگه که يار کي بنمايد جمال

يا علي مدد